شمعم ولی بیخود نمی سوزم

شمعم ولی بیخود نمی سوزم 

بر پای هر نامرد نمی پوسم 

از رعشه ی باران و طوفان

شال و کلاهم را نمی پوشم

بیدم ولی با باد نمی لرزم

از غرش طوفان نمی ترسم

در راه عشق سر میدهم گاهی 

لیکن به یک لبخند نمی بازم

در گیتی یک بوریاست اموال منقولم     (بوریامنظور حصیری که درخانه می اندازند)

بر مال مردم چشم نمی دوزم

بازار چاپلوسی چقدر گرم است 

من دست نا مرد را نمی بوسم

این  بازار پر از رنگ است

من جامه ی هم رنگ نمی پوشم 

هرگونه که خواهند می زی انداما

من اینگونه زیستن را نمی خواهم